شناسایی نشانگرهای غفلت درکودکان شهر تهران

مقدمه : بدرفتاری با کودکان در حال حاضر یکی از مهم ترین مسائل مربوط به رفاه کودک در سرتاسر جهان است . غفلت از کودکان یکی از مهم ترین و شایع ترین انواع بدرفتاری با کودکان است و تعریف و تعیین حدود آن بسیار وابسته به شرایط بومی هر منطقه می باشد. این پژوهش به منظور تشخیص کودکان مورد غفلت واقع شده به تعیین نشانگرهای غفلت از کودکان در شهر تهران با استفاده از نظرات متخصصان این حوزه پرداخته است. هدف : هدف این پژوهش تعیین نشانگرهای غفلت در کودکان شهر تهران است. روش بررسی : در این پژوهش روش مطالعه روش ترکیبی است ، محقق در این پژوهش در بخش اول با مطالعه و تحلیل اسنادی ادبیات و مدارک موجود و مصاحبه با متخصصان به استخراج گروه های اصلی غفلت از کودکان پرداخته و در بخش میدانی از تکنیک دلفی با نمره دهی به شیوه لیکرت و تحلیل نظرات کیفی استفاده کرده است. تکنیک دلفی در این پژوهش شامل یک دور مقدماتی و سه دور اصلی است. در دور اول 35 نفر ، در دور دوم 30 نفر و در دور سوم 27 نفر از متخصصان حوزه کودک در این پژوهش مشارکت کردند. یافته ها: پس از طی سه مرحله روش دلفی 149 نشانگر در شش گروه تعریف شده، توسط متخصصان حوزه کودک به عنوان نشانگرهای غفلت از کودکان معرفی و مورد اجماع واقع شدند. بحث و نتیجه گیری: در بررسی و مقایسه ای که بین نشانگرهای به اجماع رسیده توسط متخصصان با نیازهای اساسی کودک ، نشانگرهای سایر کشورها صورت گرفت ،این نشانگرها در برگیرنده نیازهای اساسی کودکان بودند و با وجود شباهت و همخوانی که بین نشانگرهای حاصل از این پژوهش با نشانگرهای سایر کشورها وجود داشت ، تفاوت هایی در موضوعات مورد توجه در کشور ما و سایر کشورها یافت شد.